De winnaar van de bachelor-scriptiewedstrijd is Irene Geerts (Vrije Universiteit), met haar scriptie getiteld ‘Even lieflijke als doeltreffende propaganda’. De kiesrechtboodschap van de tentoonstelling De Vrouw 1813-1913.
Lees het artikel van Irene Geerts over de tentoonstelling De Vrouw 1813-1913 in Holland 47:4 (2015)
De scriptie analyseert hoe het streven naar algemeen vrouwenkiesrecht in de genoemde tentoonstelling tot uitdrukking is gekomen. De organisatie van de tentoonstelling wilde dit streven aanvankelijk expliciet naar voren laten komen maar veranderde de aard van de tentoonstelling in het geven van een meer algemeen overzicht van de positie van de Nederlandse vrouw in de periode 1813-1913. Dit was al bekend uit eerdere studies naar deze tentoonstelling. De scriptie gaat dus vooral in op de vraag hoe op impliciete wijze het streven naar vrouwenkiesrecht toch naar voren werd gebracht. Voor het beantwoorden van deze vraag worden drie aspecten van de tentoonstelling geanalyseerd: de architectuur, de omgang met het publiek en de retoriek van de tentoonstelling. De auteur laat overtuigend zien hoe met behulp van deze drie middelen wel degelijk het streven naar algemeen kiesrecht voor vrouwen een belangrijke plaats had op de tentoonstelling, zonder daarbij voor aanstoot te zorgen bij meer conservatieve tegenkrachten.
De keuze voor deze drie aspecten komt voort uit de theorievorming en de debatten over de wijze waarop tentoonstellingen bijdroegen aan de machtsverhouding tussen elite(s) en bredere lagen van de bevolking vanaf de tweede helft van de negentiende eeuw. Tentoonstellingen werden gebruikt als educatief middel om bepaalde boodschappen over te brengen. Het fenomeen van vrouwententoonstellingen valt daarmee in het bredere kader van (wereld)tentoonstellingen in deze periode. De casestudy van de in Amsterdam gehouden (en grotendeels door Noord- en Zuid-Holland afkomstige organisatoren georganiseerde) tentoonstelling is goed ingebed in deze historiografie en wordt gedegen geanalyseerd. De scriptie slaat hiermee op overtuigende wijze een brug tussen deze lokale tentoonstelling, die in zekere zin natuurlijk vooral een Hollands en Nederlands fenomeen, en de bredere context van de veel grotere nationale en internationale emancipatiebeweging.
De jury vond deze prettig geschreven scriptie dan ook een nuttige bijdrage aan de geschiedschrijving over tentoonstellingen als educatief middel in het algemeen en de tentoonstelling De Vrouw 1813-1913 in het bijzonder.