Standbeeld koningin Wilhelmina staat fier voor het World Fashion Centre in Amsterdam
Danièle Rigter
Een van mijn ‘guilty pleasures’ is het tv-programma Blauw bloed en dan vooral het onderdeel koninklijke ‘outfits’. Wat mij het meest fascineert is de vraag hoe de kleding waarin de leden van het koninklijk huis in het openbaar optreden, functioneert als keurslijf. Is het mogelijk dat de leden van de verschillende koninklijke families zich senang voelen in hun uiterlijk vertoon?
Wilhelmina door Nico Onkenhout,
1968. Foto: Danièle Rigter, 2020
In Eenzaam maar niet alleen schetst koningin Wilhelmina haar leven in een gouden kooi. Beeldhouwer Nico Onkenhout gebruikte dit boek als inspiratie voor zijn beeltenis van de als sober bekend staande ‘Willemien’. Zijn standbeeld staat op het Koningin Wilhelminaplein in Amsterdam. Door van haar hoed een helm te maken drukte hij het martiale imago uit dat de koningin tijdens de oorlog had verkregen.
Het beeld maakt om verschillende redenen een vervreemdende en verloren indruk. Het is te groot, te fors en niet koninklijk genoeg. Het staat volgens mij ook niet op zijn plek. Qua stijl zou het uitstekend passen in het plan Zuid maar in plaats daarvan staat het een kilometer daar vandaan, op een winderig plein tussen onooglijke hoogbouw.
Het beeld van Onkenhout staat op het Amsterdamse Koningin Wilhelminaplein, vlak voor het World Fashion Centre. En daar valt het beeld ogenschijnlijk uit de toon’. Wat doet uitgerekend de minst goed geklede ‘royal’ voor de ‘onvermijdelijke vestigingsplek voor modebedrijven’? Het blijkt echter dat er een periode in haar leven was dat beroemde modehuizen haar leveranciers waren en dat Wilhelmina zich kon meten met mijn andere ‘guilty pleasure’, keizerin Sissi.
Corona doet anno 2020 de mode-industrie op de grondvesten trillen. Misschien kan de standvastige en strijdbare Willemien inspireren om te overleven in deze voor de bedrijfstak donkere dagen.
Kijk voor meer informatie op: